..................100 പേർ മരിച്ചാൽ വീണ്ടും 100 പേരല്ലേ പുനർജനിക്കു.... ?
അപ്പോൾ ജനസംഖ്യ വർദ്ധിക്കുന്നതോ.... ?
പുനർജന്മം ഉണ്ടെന്ന് ഭഗവദ് ഗീത പറഞ്ഞത് വിശ്വസിക്കുന്നവർക്കും, വിശ്വസിക്കാത്തവർക്കും...
അതായത് ആത്മാവിന് രൂപം ഇല്ലെന്ന് ബാഹ്യമായി പറയുമെങ്കിലും ആന്തരികമായി ഒരു അതിർത്തി കൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് സാരം......
100 പേർ ഇരിക്കുന്ന ഹാളിലേക്ക് അവർക്ക് വേണ്ട ഹലുവ കൊണ്ടുവന്നു വീതിച്ച് കൊടുത്തു എന്ന് കരുതുക വീണ്ടും 10 പേർ വന്നാൽ കൊടുക്കാനില്ല കാരണം ഹലുവയക്ക് രൂപവും അളവും ഉണ്ട്......
എന്നാൽ എത്ര പേർ അധികം വന്നാലും അവർക്ക് ശ്വസിക്കുവാൻ വായു അവിടെയുണ്ട്.......
കാരണം വായുവിന് രൂപവും അളവും കൽപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല......
ഒരു നിലവിളക്ക് കത്തിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരു ദീപം മാത്രം നിരവധി പേർ വന്ന് ഓരോ തിരി കൊണ്ട് വന്ന് അതിൽ നിന്നും തീ പകർന്ന് കൊണ്ട് പോകുന്നു......
10 പേർ അങ്ങിനെ ചെയ്താൽ അവരുടെ പക്കലൊക്കെ ദീപമുണ്ട്. അഗ്നിയും ഉണ്ട്. ഏതിൽ നിന്നാണോ തീ പകർന്നത് അവിടെ കുറവ് സംഭവിച്ചിട്ടില്ല.....
അപ്പോൾ ആ ഒന്ന് തന്നെയാണ് പത്തായിത്തീർന്നത്......
എന്താണ് പുനർജ്ജന്മം...?
വളരെ വിശാലമായ ഒരു അർത്ഥതലമുണ്ട് പുനർജന്മ സിദ്ധാന്തത്തിന്!......
ഇപ്പോൾ ഉള്ള അവസ്ഥയിൽ നിന്നൊരു പരിണാമം!......
അതായത് എനർജി മാറുന്നില്ല മാറ്ററെ മാറുന്നുള്ളു!.....
എങ്കിലും വെറെ വേറെ ആണെന്ന തോന്നലുകൾ ഉണ്ടാക്കുന്നു!....
ഞാൻ ആർക്കും കർതൃത്വവും, കർമ്മത്വവും കൊടുത്തിട്ടില്ല!....
സ്വഭാവമേ കൊടുത്തിട്ടുള്ളു! ഈ സ്വഭാവം നിമിത്തമാണ് പുനർജന്മം ഉണ്ടാകുന്നത്!.....
ഒരു കിലോ വിറക് കത്തിക്കുക! അതിന്റെ ഒരംശം പോലും നഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല 700 ഗ്രാം ചാരമുണ്ടെങ്കിൽ ബാക്കിയുള്ള 300 ഗ്രാം ഊർജ്ജമായി പരിണമിച്ചു!....
അപ്പോൾ വിറക് ചാരമായും ഊർജ്ജമായും പുനർജ്ജനിച്ചു!....
ശൈശവത്തിലെ എല്ലാം ഒഴിവാക്കിയാണ് ഒരാൾ കൗമാരത്തിലെത്തുന്നത് അയാളുടെ ചിന്തകൾ, ഇഷ്ടങ്ങൾ, ലക്ഷ്യങ്ങൾ എല്ലാം ശൈശവത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതിനേക്കാൾ എത്രയോ വ്യത്യസ്ഥമാണ്......
ശരിക്കും മറ്റൊരാൾ അപ്പോൾ ആ പഴയ ശിശുവിന്റെ പുനർജന്മമാണ് ഈ കൗമാരക്കാരൻ......
ഇനി ശരീരത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു പോയ എനർജി ഒരിക്കലും നഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല.....
നഷ്ടപ്പെടുന്നില്ലെങ്കിൽ അത് വേറെ എവിടെയെങ്കിലും ഉണ്ടായിരീക്കണമല്ലോ.....
ആ ഇരിപ്പിടം ഏതോ അത് ആ ജീവാത്മാവ് എന്ന എനർജിയുടെ പുതിയ പ്രകടനമാണ് ഇത് തന്നെയാണ് "പുനർജന്മം" എന്ന് പറയുന്നത്.....
ഇനി വസ്ത്രം മാറുന്നത് പോലെയാണ് മരണം എന്ന് ഗീത പറയുന്നു.....
ഇവിടെ വസ്ത്രം എന്ന ശരീരമേ മാറുന്നുള്ളു.....
ഒരു ജന്മ മെടുത്തു. പിന്നെ ശരീരമാകുന്ന വസ്ത്രം ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് മാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു....
ഇവിടെ ഞാൻ മരിച്ചാലല്ലേ പുനർജനിക്കേണ്ടതുള്ളൂ.....?
ഞാൻ മരിക്കുന്നില്ല ശരീരമെന്ന വസ്ത്രം മാറുന്നേ ഉള്ളൂ.....
എന്നാണോ വസ്ത്രം മാറാൻ കഴിയാത്ത വിധം ഞാൻ മാറുന്നത്; അന്ന് ഞാൻ മരിച്ചു എന്ന് പറയാം.......
പക്ഷെ അതിനെ "മോക്ഷം" എന്നാണ് പറയുക. "പരിപൂർണ്ണ ലയനം".....
അപ്പോൾ ഓരോ വസ്ത്രം മാറുമ്പോളും ഓരോ അനുഭവമായിരിക്കും ആയതിനാൽ ഓരോ വസ്ത്രം മാറുമ്പോളും ഓരോ ജന്മമെന്ന് പറയുന്നു......
ഇതാണ് പുനർജന്മത്തെ കുറിച്ചുള്ള ലഘു വിവരണം....
വന്ദേ ഗുരു പരമ്പരാം.......
..............................
ശ്രീപത്മനാഭൻ്റെ ഇഷ്ടനിവേദ്യ ഉപ്പുമാങ്ങ.
ഘോരമായ ശബ്ദത്തോടെ ഇലിപ്പമരം രണ്ടായി സ്വാമിയാരുടെ മുന്നിൽ ഒടിഞ്ഞു വീണു. തെക്കു തിരുവല്ലതു തലവച്ചു, വടക്കു തൃപ്പാദപുരത്തേക്കു നീണ്ടു ആ വിശ്വരൂപം തൻ്റെ മുന്നിൽ ആയിരം സൂര്യതേജസ്സോടെ ആവിർഭവിക്കുമ്പോഴും അദ്ദേഹത്തിൻറെ കയ്യിൽ പുലയി കൊടുത്ത തീനാളം എരിയുകയായിരുന്നു!
അദ്ദേഹം നിലവിളിച്ചു
" ശ്രീപത്മനാഭാ! അഖിലഗുരോ ഭഗവൻ നമസ്തേ!"
ഇന്നും നമ്മളിൽ ഓരോരുത്തരും ആ സന്നിധിയിൽ അനുഭവിക്കുന്ന കാര്യമാണിത്. ശേഷം കണ്ണിമാങ്ങാ ചിരട്ടയിൽ നിവേദിച്ചതും, നിത്യവും ആദ്യ നിവേദ്യമായി അത് തുടരുന്നതും നമുക്ക് പരിചിതമായ കാര്യമാണ്.
ക്ഷേത്രത്തിൻറെ വടക്കുപടിഞ്ഞാറേ കോണിലാണ് നിവേദ്യമാങ്ങകൾ സൂക്ഷിക്കുന്നത്. എന്നാൽ ധർമരാജാവിനെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയതും, ഐതീഹ്യമാലയിൽ പരാമർശിക്കപ്പെട്ടതുമായ ഉപ്പുമാങ്ങയുടെ കഥ താഴെ ചേർക്കുന്നു.
കഥ ഇങ്ങനെ....
കൊല്ലം 973)oമാണ്ടു നാടു നീങ്ങിയ മഹാരാജാവു തിരുമനസ്സുകൊണ്ടു രാജ്യം വാണുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ഒരു മുറജപക്കാലത്ത് ഒരു ദിവസം നമ്പൂരിമാർ അത്താഴമുണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയം അത്താഴത്തിൻറെ വെടിപ്പും കേമത്തവും കൊണ്ട് ഒരു നമ്പൂരി മറ്റൊരു നമ്പൂരിയോട്
"എടോ! എന്താ അത്താഴം കേമംതന്നെ, അല്ലേ? ഇങ്ങനെ മറ്റൊരു സ്ഥലത്തു നടക്കാൻ പ്രയാസമുണ്ട്. അങ്ങനെയല്ലോ?" എന്നു ചോദിച്ചു. അപ്പോൾ മറ്റേ നമ്പൂരി, "അങ്ങനെ തന്നെ, അങ്ങനെതന്നെ, സംശയമില്ല. എങ്കിലും ആ പാണ്ടമ്പറത്തെ ഉപ്പുമാങ്ങയുടെ ഒരു കഷണം കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ ഒന്നുകൂടി ജാത്യമായേനേ. ആ ഒരു കുറവേ ഉള്ളൂ" എന്നു പറഞ്ഞു.
ആ സമയം തിരുമനസ്സുകൊണ്ടു കോവിലെഴുന്നള്ളി പ്രദക്ഷിണമായി പോവുകയായിരുന്നു. നമ്പൂരിമാർ തിരുമനസ്സിനെ കണ്ടില്ല. എങ്കിലും അവിടുന്ന് ഈ സംഭാഷണം കേൾക്കുകയും അതു പറഞ്ഞ നമ്പൂരി ഇന്നാരാണെന്നു മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്തു.
അന്നു രാത്രിയിൽത്തന്നെ തിരുമനസ്സുകൊണ്ടു ഗൂഢമായി ഒരാളെ അയച്ചു പിന്നത്തെ മുറയായപ്പോഴേക്കും കോടൻഭരണിയിലെ ഉപ്പുമാങ്ങ വരുത്തി, ഒരു ദിവസം അത്താഴത്തിനു പുളി വിളമ്പിച്ചു. അവിടെ മുറജപം വകയ്ക്കായി പലവിധത്തിൽ ഉപ്പിലിട്ടിട്ടുള്ള മാങ്ങകൾ പുളി വിളമ്പിയ കൂട്ടത്തിലാണ് ഇതും വിളമ്പിയത്. കോടൻ ഭരണിയിലെ മാങ്ങ വരുത്തിയ കഥ യാതൊരുത്തരും അറിഞ്ഞിരുന്നുമില്ല. എങ്കിലും മേല്പറഞ്ഞ നമ്പൂരി ഈ മാങ്ങാ കഷണം എടുത്തു കഴിച്ച ഉടനെ "ഓഹോ ആ കുറവും തീർന്നു. എടാ യോഗ്യാ! നീ ഇവിടെ വന്നുചേർന്നോ?" എന്നു പറഞ്ഞത്ര. അപ്പോൾ അടുക്കലിരുന്ന വേറെ നമ്പൂരി "ഈ മാങ്ങ സാക്ഷാൽ കോടൻഭരണിയിലേതാണ്" എന്നു പറഞ്ഞു. തിരുമനസ്സുകൊണ്ട് ആ സമയവും കോവിലെഴുന്നെള്ളീട്ടുണ്ടായിരുന്നതിനാൽ അതും കേട്ടു. കൊട്ടാരത്തിൽ എഴുന്നള്ളിയ ഉടനെ ആ നമ്പൂരിയെ വരുത്തി, "അങ്ങേപ്പോലെ സ്വാദറിഞ്ഞു ഭക്ഷിക്കുന്നവർ ചുരുക്കമാണ്" എന്നും മറ്റും സന്തോഷപൂർവം കല്പിക്കുകയും നമ്പൂരിക്ക് ഒരു സമ്മാനം കൊടുത്ത് അയയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.
ഇങ്ങനെയാണ് കോടൻഭരണിയുടെയും അതിലെ മാങ്ങയുടെയും വിശേഷം. ആ മാങ്ങ ഒരിക്കൽ കൂട്ടീട്ടുള്ളവർ അതിൻറെ സ്വാദ് ഒരിക്കലും മറക്കുകയില്ല. ആ കോടൻഭരണി ആ ഇല്ലത്ത് ഇന്നും ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. അതിലെ മാങ്ങയ്ക്കുള്ള അനന്യസാധാരണമായ ആ വിശേഷം ഇന്നും കണ്ടുവരുന്നുമുണ്ട്.
പ്രതിഷ്ഠനന്തരം ഭഗവാന് ചിരട്ടയിൽ നിവേദിച്ച കണ്ണിമാങ്ങാ, അതിസമ്പന്നതയിലും ലാളിത്യത്തിൻറെ നന്മയുള്ള രുചിയുമായി ഇന്നും വിളങ്ങുന്നു!
ശ്രീപത്മനാഭൻ്റെ ഇഷ്ടനിവേദ്യ ഉപ്പുമാങ്ങ.
ഘോരമായ ശബ്ദത്തോടെ ഇലിപ്പമരം രണ്ടായി സ്വാമിയാരുടെ മുന്നിൽ ഒടിഞ്ഞു വീണു. തെക്കു തിരുവല്ലതു തലവച്ചു, വടക്കു തൃപ്പാദപുരത്തേക്കു നീണ്ടു ആ വിശ്വരൂപം തൻ്റെ മുന്നിൽ ആയിരം സൂര്യതേജസ്സോടെ ആവിർഭവിക്കുമ്പോഴും അദ്ദേഹത്തിൻറെ കയ്യിൽ പുലയി കൊടുത്ത തീനാളം എരിയുകയായിരുന്നു!
അദ്ദേഹം നിലവിളിച്ചു
" ശ്രീപത്മനാഭാ! അഖിലഗുരോ ഭഗവൻ നമസ്തേ!"
ഇന്നും നമ്മളിൽ ഓരോരുത്തരും ആ സന്നിധിയിൽ അനുഭവിക്കുന്ന കാര്യമാണിത്. ശേഷം കണ്ണിമാങ്ങാ ചിരട്ടയിൽ നിവേദിച്ചതും, നിത്യവും ആദ്യ നിവേദ്യമായി അത് തുടരുന്നതും നമുക്ക് പരിചിതമായ കാര്യമാണ്.
ക്ഷേത്രത്തിൻറെ വടക്കുപടിഞ്ഞാറേ കോണിലാണ് നിവേദ്യമാങ്ങകൾ സൂക്ഷിക്കുന്നത്. എന്നാൽ ധർമരാജാവിനെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയതും, ഐതീഹ്യമാലയിൽ പരാമർശിക്കപ്പെട്ടതുമായ ഉപ്പുമാങ്ങയുടെ കഥ താഴെ ചേർക്കുന്നു.
കഥ ഇങ്ങനെ....
കൊല്ലം 973)oമാണ്ടു നാടു നീങ്ങിയ മഹാരാജാവു തിരുമനസ്സുകൊണ്ടു രാജ്യം വാണുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ഒരു മുറജപക്കാലത്ത് ഒരു ദിവസം നമ്പൂരിമാർ അത്താഴമുണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയം അത്താഴത്തിൻറെ വെടിപ്പും കേമത്തവും കൊണ്ട് ഒരു നമ്പൂരി മറ്റൊരു നമ്പൂരിയോട്
"എടോ! എന്താ അത്താഴം കേമംതന്നെ, അല്ലേ? ഇങ്ങനെ മറ്റൊരു സ്ഥലത്തു നടക്കാൻ പ്രയാസമുണ്ട്. അങ്ങനെയല്ലോ?" എന്നു ചോദിച്ചു. അപ്പോൾ മറ്റേ നമ്പൂരി, "അങ്ങനെ തന്നെ, അങ്ങനെതന്നെ, സംശയമില്ല. എങ്കിലും ആ പാണ്ടമ്പറത്തെ ഉപ്പുമാങ്ങയുടെ ഒരു കഷണം കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ ഒന്നുകൂടി ജാത്യമായേനേ. ആ ഒരു കുറവേ ഉള്ളൂ" എന്നു പറഞ്ഞു.
ആ സമയം തിരുമനസ്സുകൊണ്ടു കോവിലെഴുന്നള്ളി പ്രദക്ഷിണമായി പോവുകയായിരുന്നു. നമ്പൂരിമാർ തിരുമനസ്സിനെ കണ്ടില്ല. എങ്കിലും അവിടുന്ന് ഈ സംഭാഷണം കേൾക്കുകയും അതു പറഞ്ഞ നമ്പൂരി ഇന്നാരാണെന്നു മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്തു.
അന്നു രാത്രിയിൽത്തന്നെ തിരുമനസ്സുകൊണ്ടു ഗൂഢമായി ഒരാളെ അയച്ചു പിന്നത്തെ മുറയായപ്പോഴേക്കും കോടൻഭരണിയിലെ ഉപ്പുമാങ്ങ വരുത്തി, ഒരു ദിവസം അത്താഴത്തിനു പുളി വിളമ്പിച്ചു. അവിടെ മുറജപം വകയ്ക്കായി പലവിധത്തിൽ ഉപ്പിലിട്ടിട്ടുള്ള മാങ്ങകൾ പുളി വിളമ്പിയ കൂട്ടത്തിലാണ് ഇതും വിളമ്പിയത്. കോടൻ ഭരണിയിലെ മാങ്ങ വരുത്തിയ കഥ യാതൊരുത്തരും അറിഞ്ഞിരുന്നുമില്ല. എങ്കിലും മേല്പറഞ്ഞ നമ്പൂരി ഈ മാങ്ങാ കഷണം എടുത്തു കഴിച്ച ഉടനെ "ഓഹോ ആ കുറവും തീർന്നു. എടാ യോഗ്യാ! നീ ഇവിടെ വന്നുചേർന്നോ?" എന്നു പറഞ്ഞത്ര. അപ്പോൾ അടുക്കലിരുന്ന വേറെ നമ്പൂരി "ഈ മാങ്ങ സാക്ഷാൽ കോടൻഭരണിയിലേതാണ്" എന്നു പറഞ്ഞു. തിരുമനസ്സുകൊണ്ട് ആ സമയവും കോവിലെഴുന്നെള്ളീട്ടുണ്ടായിരുന്നതിനാൽ അതും കേട്ടു. കൊട്ടാരത്തിൽ എഴുന്നള്ളിയ ഉടനെ ആ നമ്പൂരിയെ വരുത്തി, "അങ്ങേപ്പോലെ സ്വാദറിഞ്ഞു ഭക്ഷിക്കുന്നവർ ചുരുക്കമാണ്" എന്നും മറ്റും സന്തോഷപൂർവം കല്പിക്കുകയും നമ്പൂരിക്ക് ഒരു സമ്മാനം കൊടുത്ത് അയയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.
ഇങ്ങനെയാണ് കോടൻഭരണിയുടെയും അതിലെ മാങ്ങയുടെയും വിശേഷം. ആ മാങ്ങ ഒരിക്കൽ കൂട്ടീട്ടുള്ളവർ അതിൻറെ സ്വാദ് ഒരിക്കലും മറക്കുകയില്ല. ആ കോടൻഭരണി ആ ഇല്ലത്ത് ഇന്നും ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. അതിലെ മാങ്ങയ്ക്കുള്ള അനന്യസാധാരണമായ ആ വിശേഷം ഇന്നും കണ്ടുവരുന്നുമുണ്ട്.
പ്രതിഷ്ഠനന്തരം ഭഗവാന് ചിരട്ടയിൽ നിവേദിച്ച കണ്ണിമാങ്ങാ, അതിസമ്പന്നതയിലും ലാളിത്യത്തിൻറെ നന്മയുള്ള രുചിയുമായി ഇന്നും വിളങ്ങുന്നു!
….........…..…...............